باران که شدی مپرس این خانه کیست

سقف حرم و مسجد میخانه یکیست

باران که شدی پیاله ها را مشمار

جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

باران!تو که از پیش خدا می آیی

توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست...

بر درگه او چونکه بیوفتند به خاک

شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست

این بی خردان خویش خدا میدانند

اینجا سند و قصه و افسانه یکیست

از قدرت حق هرچه گرفتند به کار

در خلقت حق رستم و موریانه یکیست

گر درک کنی خودت خدا را بینی

درکش نکنی کعبه و بتخانه یکیست

به گورستان گذر کردم کم و بیش

بدیدم قبر ثروتمند و درویش

نه درویش بی کفن در خاک رفته

نه ثروتمند برده یک کفن بیش

ز شیر شتر خوردن و سوسمار

عرب را به جایی رسیدست کار

که تاج کیانی کند آرزو

تفو بر تو ای چرخ گردون تفو

ای آن که چشم دوخته ای بر خلیج پارس

این لقمه با شکمبه ی تو سازگار نیست

بی شک درون آب زلال آن

ماهیست پا برهنه عرب سوسمار نیست